Чун Шэн, Эдмунд Т. Ролс, Вэй Чэн, Цзюцзяа Кан,
Гуін Донг, Чао Се, Сін-Мін Чжао, Барбара Дж. Саакян і Цзяньфэн Фэн
Сацыяльная ізаляцыя і адзінота — гэта сур’ёзныя праблемы аховы здароўя, асацыяваныя з узростам. Дадзеныя два тэрміны не сінанімічныя: сацыяльная ізаляцыя з’яўляецца аб’ектыўным паказчыкам недахопу сацыяльных узаемадзеянняў, у той час як адзінота ўяўляе сабой суб’ектыўную ацэнку пацыентам яго сацыяльнай ізаляцыі. Уплыў абодвух фактараў на дэменцыю, іншую важную ўзрост-асацыяваную праблему, вывучана недастаткова, а наяўныя дадзеныя супярэчлівыя. Аўтары паспрабавалі паасобна ацаніць уплыў сацыяльнай дэпрывацыі і адзіноты на наступнае развіццё дэменцыі, а таксама зразумець магчымыя нейробиологические механізмы такога ўплыву.
З 462619 удзельнікаў даследавання (сярэдні ўзрост у пачатку назірання склаў 57,0 гадоў [SD 8,1]) у 4998 удзельнікаў развілася дэменцыя якога-небудзь генезу (сярэдні тэрмін назірання склаў 11,7 года [SD 1,7]). Сацыяльная ізаляцыя апынулася звязаная з павышэннем рызыкі развіцця дэменцыі ў 1,26 разы (95% ДІ: 1,15-1,37). Дадзеная сувязь была незалежная ад разнастайных фактараў рызыкі, уключаючы адзінота і дэпрэсію. Адзінота ўжо павялічвала рызыку наступнага развіцця дэменцыі ў 1,04 разы (95% ДЫ: 0,94-1,16), прычым 75% гэтай сувязі было абумоўлена сімптомамі дэпрэсіі.
32263 удзельнікам (сярэдні ўзрост — 63,5 года [SD 7,5]) даследаванні правялі структурную МРТ.
У сацыяльна ізаляваных удзельнікаў было выяўлена зніжэнне аб’ёму шэрага рэчыва галаўнога мозгу ў скроневай, лобнай і іншых (напрыклад, гіпакампальнай) абласцях. Была паказана частковая роля дадзеных змен у асацыяцыі паміж сацыяльнай ізаляцыяй у пачатку назірання і кагнітыўнай дысфункцыяй пасля. Была знойдзена сувязь паміж зніжэннем аб’ёму шэрага рэчыва галаўнога мозгу, асацыяваным з сацыяльнай ізаляцыяй, і зніжэннем экспрэсіі генаў, экспрэсія якіх зніжаецца і пры хваробы Альцгеймера, а таксама сувязь паміж зніжэннем аб’ёму шэрага рэчыва галаўнога мозгу, асацыяваным з з мітахандрыяльнай дысфункцыяй і акісляльным фасфараляваннем.